Ketika Seorang Gus Ketikung Cinta #15
Mencos : “Aku sudah curiga dari dulu, bahwa kamu itu adalah
seorang gus.”
Jalal : “Ghost buster maksud e.”
Mencos : “Lhak jadi syetan... wwkkkk”
Jalal : “Lha iyo syetan, mangkane iso gumbul karo sing podo
syetane.”
Mencos : “Hahaha... wes wes Lex, senep wetengku.”
Jalal : “Senep yo minum bodrex tho bang.”
Ni'am : (tolah-toleh)
Mencos : “Malah bodrex jare.”
Jalal : “Lho, itu biar gak ngelu kepalane gara-gara mikir
senepe.”
Mencos : “Mboh Lex.”
Mak : “Aku sampek ndredeg Lex, wedi kuawalat kalau nggak
ngajeni anak e kyai.”
Jalal : “Kyai kok manak tho mak mak.”
Mencos : “Ancen Jalex iku greget ne kok mak. Guaplek i tenan.”
Jalal : “Telo piye, kok gaplek?”
Mak : “Jadi bungkus tidak ini Lex ketannya?” (sambil masuk ke
dalam warung)
Jalal : “Jadi mak.”
Mak : “Berapa bungkus?”
Jalal : “Bungkus 7 1/4 mak.”
Mak : “Wooowwww bocah gemblung, tak thutuk entong kowe nko.”
Jalal : “Ngapunten-ngapunten mak, bungkus 7 bungkus saja.”
Mak : “Lha yo ngono. Jalex iki kalau ada greged ne, tetapi
kalau gak ada kok yo ngangeni yo an.”
Mencos : “Mungkin, emak itu sudah di dukun kan sama Jalex.”
Mak : “Mosok iyo?”
Jalal : “Ha ha ha... dukun ke emak yo eman-eman duit ku. Wong
yoooo... “
Mak : “Iyo opo... ayo dang ngomong.” (sambil angkat entong
kayu dengan tangan kanannya)
Jalal : “Mboten-mboten mak... pangapunten.”
Mencos : “Yowes yo, tak tinggal pulang dulu.”
Jalal : “Gak makan ketan dulu bang?”
Mencos : “Muoh, ketan ne mak e gak enak. Blennyek. Sik
gurihan ketan ne bojo ku.”
Mak : “Bocah semprullll... lha kok podo dhenne... reneo cos
mencos... tak buandem.”
Mencos : “Ampun maaakkk (sambil lari ). Besok kalau kepasar
temui aku Lex...”
Jalal : (tersenyum sambil mengacungkan jari jempolnya)
Mak : “Ini Lex ketannya? Tak imbuhi 1 buat mase itu.”
Jalex : “Lho mak ... mas blawonk wes ikut hitungan ini mak.”
Mak : “Wes tho Lex, gak popo. Mak lagi pengen nguwehi kok.”
Jalal : “Berapa semuanya mak?”
Mak : “Ketan 4 ribu × 7 berartiiii...”
Jalal : “12 ribu mak.”
Ni'am : “Hahaha” (cuma geleng-geleng).
Mak : “Lak malah tekor aku.”
Jalal : “Lha piro tho mak???”
Mak : “Kopi 2 = 7000. Ketan ne 7 x 4000 = 28.000.
Jadi totalnya 35 .000 Lex.”
Jalal : “Ini mak uangnya 50 ribu. Yang 15 ribu tak kasihkan
emak.”
Mak : “Lho Lex... piye iki?”
Jalex : “Wes tho mak, gak popo. Jalex lagi pengen nguwehi kok.”
Mak : “Yowes suwun, Lex.”
Jalal : “Pamit dulu mak.”
Mak : “Iyo... sing ati-ati...”
Ni'am : “Dalem njih nyuwun pamit mak .”
Mak : “Iyo-iyo... ati-ati...”
Lalu bergegas lah Gus Jalal dan Kang Ni'am menaiki motor.
Kira-kira cuma beberapa meter Gus Jalal menyuruh Kang Ni'am untuk berhenti.
Lalu, Jalal pun turun dan kembali menghampiri emak. Emak pun kaget.
Mak : “Ada apa Lex, kok balik. Apa ada yang ketinggalan?”
Jalal : “Ada hal penting yang lupa Jalex sampein sama emak.”
Mak : “Apa itu Lex???” (menanggapinya dengan serius).
Jalal : “Assalammu'alaikum mak.” (lalu balik badan dan
berjalan dengan cepat).
Mak : “Woooowww... bocah gemblung ancene...”
Lalu mak pun menjawab dengan lirih sambil tersenyum, “Wa'alaikum
salam... owalah Lex Jalex. Wes tak anggep anak ku dewe awak mu Lex ...
mugo-mugo gusti kang moho kuoso, wenehi dalan urip mu sing gampang lan slamet
sak teruse... Amiin.”
Lalu, Gus Jalal pun menaiki motor. Sambil menepuk bahu Kang Ni'am.
Jalal : “Ayo wonk cabut.”
Niam : “Injih gus... jenengan niku lho. Kok senang sekali
gudho mak e i lho.”
Jalal : “Yo gak gitu wonk. Cuma biar mak e bisa guyu-guyu
sitik ngono lho.”
Ni'am : “Terus, kok beli banyak buat siapa tho gus?”
Jalal : “Ya nanti sisanya biar untuk Husna Azkia sama Ayu Ningrum
tho wonk.”
Ni'am : “Lha iki... bisa runyam nanti urusannya.”
Jalal : “Maksud e?”
Ni'am : “Kalau ngasih ketan sama Husna Azkia, mungkin bisa di
maklumi gus. Notabene Husna Azkia khan bantu-bantu Bu Nyai Afifah tho. Kalau
Ayu Ningrum??? Waduh-waduh gus-gus.”
Jalal : “Husna Azkia khan satu kamar sama Ayu Ningrum tho
wooonk. Kalau di kasih 1 apa ya cukup, makanya tak belikan sendiri-sendiri wonk.”
Ni'am : “Nanti kalau Ayu Ningrum e baper gimana gus?”
Jalal : “Ealah wonk... wes mboh wonk. Urusan ketan wae kok
ribet tenan tho.”
Ni'am : ‘Ya, masalaheeee...”
Jalal : “Kadung jengkel tak nikah kabeh tiga tiganya.”
Kang ni'am pun kaget, lalu meminggirkan motornya dan berhenti.
Ni'am : “Lho kok tiga-tiganya i lho. Siapa saja gus???”
Jalal : “Nabila Alfiyatuz Zahro, Ayu Ningrum sama Husna Azkia.”
Ni'am : “Hop hop hop... sik sik sik... kok Husna Azkia barang
tho gus?”
Jalal : “Makanya,ojo gupuhi aku.”
Ni'am : “Ampun guuuuusss... Husna Azkia jangan yo.”
Jalal : “Lha emange kenapa wonk?”
Ni'am : “Husna Azkia itu wes arep tak sertifikat no.”
Jalal : “Masih arep tho?”
Ni'am : “Saestu gus, jangan Husna Azkia yach yach yach.”
Jalal : “Iyo wes, ojo rewel lho ya.”
Ni 'am : “Siap komandan. Laksanakan.”
Jalal : “Yowes... ayo tancap gase...”
Lalu, melajulah mereka berdua menyusuri jalanan di bawah
teriknya matahari. Sekitar 15 menitan. Mereka sudah tiba di pesantrennya Romo
Yai Zidnan Ali. Lalu turunlah Gus Jalal di depan rumahnya.
Jalal : “Parkir di tempat biasae wonk.”
Ni 'am : “Siap gus.”
Jalal : “Assalammu'alaikum.”
Bu Nyai : “Wa'alaikum salam.” (balas Bu Nyai dari dalam rumah
sambil berjalan terus membuka pintu rumahnya)
Jalal (memcium tangan ibundanya) : “Abah teng pundi buk?”
Bu nyai : “Abah mu lagi siram bagus.”
Jalal : “Ini tadi, yang langganan ketan ibuk tutup. Tak
belikan di tempat lain gak apa-apa khan buk?”
Bu Nyai : “Gak apa-apa kok nak. Lho, kok beli banyak
sekali tho?”
Jalal : “Iya buk, nanti buwat kang Ni'am sama siapa itu... yang
biasae bantu-bantu ibuk di dapur?”
Bu Nyai : “Oowwh mbak Husna?”
Jalal : “Injih di sukani 2 bungkus nopo 3 ngaten lho buk.
Biar nanti di bagi sama teman-teman sekamarnya.”
Bu nyai (tersenyum) : “Iya sudah kalau begitu. Mbak Nabilanya
gimana keadaannya?”
Jalal : “Alhamdulillah sudah agak mendingan kok buk.”
Bu Nyai : “Alhamdulillah kalau begitu. Ya sudah, bagus mandi
sana, bentar lagi adzan dzuhur lho.”
Jalal : “Injih buk.”
Lalu bergegaslah Gus Jalal untuk mandi. Sehabis mandi, Gus Jalalpun
bersiap-siap untuk brangkat ke masjid . Tiba-tiba di dawuhi sama abahnya.
Zidnan Ali : “Baguuuus, nanti habis sholat dzuhur, abah mau
bicara sama kamu nak . Jangan kluyuran kemana-mana dulu.”
Jalal : “Injih bah.”
Lalu, Gus Jalal pun keluar rumah. Mau duduk-duduk di teras
depan rumah. Sambil menunggu adzan dzuhur. Ternyata Kang Ni'am pun sudah berada
di situ dari tadi.
Ni'am : “Gus, ikut aku sebentar gus ke kamar.”
Jalal : “Emank ada apa wonk?”
Ni'am : “Penting gus.”
Jalal : “Ah, ntar sore aja wonk, emank ada apa sih?”
Ni 'am : “Hp nya jenenengan lagi gak aktif khan?”
Jalal : “Iya, HP ku lagi aku charge. Emang ada apa wonk?”
Ni'am : “Jenengan lagi jadi TO orang banyak gus.”
Jalal : “Emang siapa wonk yang lagi nyariin aku?”
Ni'am : “Gus Judin, Gus Munjid, Gus Ndah, Gus Khoweish dan
Neng 'Iliyin. Jenengan di suruh sowan teng ndaleme Gus Basith.”
Jalal : “Kalau Yai Basith ada perlu biasanya langsung hubungi
aku itu wonk. Kalau tidak, ya langsung telpon abah.”
Ni'am : “Ya gak tau aku gus, itu tadi yang ngabari mbak Munadhiroh
kok. Katanya, telpon jenengan HP nya lagi gak aktif. Cuma sms aku, suruh
nyampaikan ke jenengan, bahwa jenengan di dangu untuk sowan ke Gus Basith.”
Jalal : “Ya mungkin, Yai Basith cuma bilang Gus Jaha kok gak tau ketok yo.”
Ni'am : “Gus Jaha itu sinten malih gus? Sebenere Gus Basith
nopo Yai Basith tho?”
Jalal : “Itu aku wonk. Biasanya, Yai Basith nimbaline Gus
Jaha (Jalaludin Ahmad Husein Ali). Yo Kyai Basith, wong due pondok
santrine yo akeh kok. Cuma orang-orang manggilnya Gus Basith.”
Ni'am : ”Hambok tindak mriko tho gus?”
Jalal : “Rumangsa mu... adoh wonk. Tekan kene isih 175 km an.
Umpomo mbrangkang yo isih patang wulan punjul sak crit.”
Ni'am : “Ha ha ha... saged mawon jenengan gus gus... trus ini
di balesin gimana gus?”
Jalal : “Bilang sama Gus Munjid, Gus Ndah, Gus Khoweish, Gus
Judin dan Neng 'Iliyin, ora usah melok cerito ning kene... ngribeti.”
Ni'am : “Lho kok... lho kok... hahaha... kalau mbak Nadhiroh?”
Jalal : “Bilang sama neng nadhiroh . Guse kyambak nanti yang
akan telpon gus basith.”
Ni'am : “Lha kok mboten telpon mbak nadhiroh langsung mawon
tho gus?”
Jalal : “Aku bukannya gak mau telpon neng nadhiroh wonk. Cuma
aku kwatir.”
Ni'am : “Kwatir nopo gus?”
Jalal : “Neng Nadhiroh iku kalau aku yang telpon gak gelem
wes. Ngajak ngomoooong terus.
Tra tatak tak tak tak tak tak
Tra tatak tak tak tak tak tak
Tra tatak tak tak tak tak tak
Tra tatak tak tak tak tak tak
Tra tatak tak tak tak tak tak
Aku kwatir, mengko protol untune.”
Tra tatak tak tak tak tak tak
Tra tatak tak tak tak tak tak
Tra tatak tak tak tak tak tak
Tra tatak tak tak tak tak tak
Tra tatak tak tak tak tak tak
Aku kwatir, mengko protol untune.”
#Bersambung
Oleh : Ma'arif Wibowo
Tidak ada komentar:
Posting Komentar